سنگ گابرو چیست و چه ویژگی هایی دارد؟

گابرو یک نوع سنگ نسبتاً رایج است و در سراسر جهان یافت می شود. این احتمال وجود دارد که شما بارها در زندگی خود گابرو را دیده و لمس کرده باشید. بزرگترین دلیلی که گابرو آنطور که باید شناخته شده نیست این است که اغلب با سایر انواع سنگ های آذرین اشتباه گرفته می شود. دانستن اینکه گابرو دقیقاً چه شکلی است و چگونه می توان آن را شناسایی کرد می تواند دشوار باشد. در ادامه با ما باشید تا بیشتر با این سنگ آشنا شوید.

سنگ گابرو چیست؟

گابرو یک سنگ آذرین نفوذی است که عمدتاً از فلدسپات پلاژیوکلاز و مقادیر زیادی کانی مافیک مانند پیروکسن تشکیل شده است. دارای بافت فانرتیک است، به این معنی که کریستال های در هم تنیده آن را می توان با چشم غیر مسلح دید. معمولاً خاکستری تیره، سیاه یا مایل به سبز تیره است و ارتباط نزدیکی با بازالت دارد. Gabbro از نظر ترکیب مافیک است، به این معنی که فاقد کوارتز است و حاوی مقدار زیادی مواد معدنی تیره ‌تر مانند پیروکسن و هورنبلند است.

روش تشخیص سنگ گابرو

یکی از ویژگی های بارز ظاهری گابرو، بافت آن است. تمام گابروها دانه درشت هستند، به این معنی که شما می توانید کریستال های جداگانه را در سنگ ببینید. این بافت به عنوان «فانریتیک» شناخته می‌شود و زمانی تشکیل می‌شود که ماگما به آرامی سرد ‌شود. بنابراین به کریستال‌ ها زمان کافی برای رشد قبل از جامد شدن کامل را می ‌دهد.

بیشتر گابروها دارای «تعادل دانه ای» هستند، به این معنی که همه بلورها تقریباً یک اندازه هستند. رنگ آن تیره است و گاهی اوقات ظاهری «نمکی و فلفلی» دارد. یکی از ویژگی های تعیین کننده گابرو کمبود کوارتز آن است. سنگ هایی مانند گرانیت و گرانودیوریت دارای مقدار کمی کوارتز (بیش از 20٪) هستند، اما گابرو تقریباً به طور کامل فاقد هرگونه دانه کوارتز قابل مشاهده است (کمتر از 5٪).

تفاوت های زیادی در نحوه ظاهر گابروها از مکانی به مکان دیگر وجود دارد. تفاوت در ظاهر آنها به دلیل کانی شناسی هر نوع گابرو و تا حدی کمتر، تفاوت های ظریف در بافت آنها (اندازه های کریستال) است. یک سنگ باید تمام این شرایط را داشته باشد تا گابرو در نظر گرفته شود:

• آذرین - از ماگمای خنک شده، با دانه های کریستالی به هم پیوسته تشکیل شده است.
• دانه درشت - بافت فانرتیک با کریستال هایی که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است.
• کانی شناسی مافیک - 40 تا 90 درصد سنگ را کانی های تیره و مافیک تشکیل می دهند. بقیه بیشتر فلدسپات پلاژیوکلاز با کوارتز بسیار کمی است.
• بدون ساختار داخلی یا لایه بندی: از آنجا که گابرو به صورت یک توده جامد تشکیل می شود، هیچ ساختار داخلی مانند بستر یا نواربندی ندارد. از همه جهات یکسان به نظر می رسد و نمی توانید تشخیص دهید که در زمان تبلور کدام جهت رو به بالا بوده است.

بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که ابتدا درصد کانی های تیره و مافیک را در سنگ تخمین بزنید. اگر بیش از 40٪ باشد، سنگ شما مافیک است، که به شما کمک می کند دیوریت را به عنوان یک احتمال رد کنید. سپس، اگر مقدار کوارتز بین 0 تا 20٪ باشد، می دانید که احتمالاً Gabbro است. اگر پلاژیوکلازهای سفید رنگ بیشتری نسبت به فلدسپات قلیایی مایل به صورتی وجود دارد، می توانید با اطمینان سنگ خود را گابرو بنامید.

سنگ گابرو کجا یافت می شود؟

گابرو بیشتر در بخش‌های عمیق‌ تر پوسته اقیانوسی یافت می‌شود. همچنین می‌توان آن را در پوسته قاره‌ای یافت که در آن گدازه‌های بازالتی بزرگ جریان می‌یابند و اجسام ماگما به آرامی سرد می‌شود.

سنگ گابرو چگونه تشکیل می شود؟

گابرو زمانی تشکیل می‌شود که ماگمای بازالتی، غنی از منیزیم و آهن، به آرامی در توده‌های بزرگ زیر سطح زمین سرد می‌شود و امکان تشکیل بلورهای بزرگ را فراهم می‌کند. این روند اغلب در پشته های میانی اقیانوسی در پوسته اقیانوسی رخ می دهد، اما همچنین در اجسام بزرگ ماگمایی که به داخل پوسته قاره نفوذ می کنند نیز رخ می دهد.

موارد استفاده سنگ گابرو

گابرو بیشتر برای کاربردهای داخلی و خارجی ساختمان استفاده می شود. Gabbro بسیار صیقلی یک ماده بسیار محبوب برای کانتر است، در حالی که گابرو با برش ناهموار اغلب به عنوان سنگدانه استفاده می شود و یکی از رایج ترین اجزای ساختمان ها، پل ها و سایر سازه ها است.

یکی از بزرگترین دلایل محبوبیت گابرو و سنگ های مشابه به عنوان مصالح ساختمانی این است که در باران، یخ و باد به راحتی سنگ های دیگر تجزیه نمی شوند.