قیمت ضایعات پلاستیک و پلیمر

عواملی مانند رشد اقتصادی، افزایش شهرنشینی، صنعتی شدن و تغییر سبک زندگی مردم سطح تولید ضایعات پلاستیک و پلیمر را افزایش داده اند که منجر به افزایش تهدید برای محیط زیست شده است. آگاهی در مورد مدیریت ضایعات پلاستیکی با پیشرفت در آموزش مصرف کنندگان و افزایش آگاهی در مورد بهداشت و محیط زیست به طور قابل توجهی افزایش یافته است. رشد جمعیت و افزایش سطح درآمد مردم فرصت های جدیدی را برای صنعت مدیریت ضایعات پلاستیکی و پلیمر ایجاد کرده است.

وجود تعداد کمتر کارخانه ‌های بازیافت و زباله ‌سوز منجر به سوء مدیریت ضایعات می ‌شود و به افزایش دفع ضایعات پلاستیک و محل های دفن زباله می شود. رشد جمعیت، افزایش تولید ناخالص داخلی و افزایش درآمد قابل تصرف منجر به تولید زباله های جامد بیشتر (از جمله ضایعات پلاستیکی) می شود که به نوبه خود فرصت هایی را برای بازار ایجاد می کند.

اهمیت پلاستیک و پلیمر

پلاستیک و پلیمر با وزن سبک، خواص عملکردی و هزینه کم، سهم عمده ای در اقتصاد جهانی دارند. با این حال، سهم آنها در تولید زباله قابل توجه است. نرخ بالای دفن زباله و افزایش فشار جهانی ناشی از نشت محیطی، ملاحظات مهمی است که نگرانی ‌هایی را در سراسر دنیا ایجاد کرده است.

مزایای مختلف پلاستیک های بازیافتی (مانند کاهش آلودگی و وابستگی کمتر به سوخت های فسیلی) و کاربرد گسترده آنها در بسته بندی پایدار (مانند ظروف، بطری ها، کیسه ها، فیلم ها و سایر محصولات بسته بندی محافظ) می تواند به کاهش ضایعات پلاستیک و پلیمر کمک کند. حجم ضایعات پلاستیک و پلیمر در کشورها بسیار بالاست ولی متاسفانه روند بازیافت آنها پیشرفت چندانی ندارد.

چشم انداز جهانی در رابطه با ضایعات پلاستیک و پلیمر

از نظر تاریخی بازیافت شیمیایی به تدریج نسبت به بازیافت مکانیکی که اغلب منجر به خواص ضعیف محصول می شود، توجه بیشتری را به خود جلب می کند.

دولت‌ ها در سراسر جهان مقررات مختلفی را برای دستیابی به اهداف زیست ‌محیطی در رابطه با ضایعات پلاستیک و پلیمر وضع کرده‌ اند. اروپا پیشتاز در مدیریت ضایعات پلیمری است که عمدتاً بر بسته بندی تمرکز دارد. بازیافت پلاستیک و پلیمرهای مستعمل بخش مهمی از یک معامله سبز است که هدف آن کاهش انتشار کربن و ترویج حرکت به سمت اقتصاد چرخشی است.

در آسیا، سیاست ها و چارچوب ها به طور قابل توجهی در بین کشورها متفاوت است. به طور کلی، سیاست های دولت ها بیشتر بر کاهش تولید ضایعات متمرکز است. به عنوان مثال، هند تولید، فروش و استفاده از پلاستیک های یک بار مصرف را در سال 2022 ممنوع کرد. کشورهای آسیای جنوب شرقی هدف یکسانی برای مقابله با زباله های دریایی دارند، اما هیچ همکاری در اجرای سیاست وجود ندارد.

مدیریت ضایعات پلاستیک و پلیمر هنوز در مرحله نوپایی است. عدم آگاهی از تفکیک منبع و فقدان داده های قابل اعتماد در مورد شناسایی ضایعات، گزینه های بازیافت را محدود کرده است.

پیشرفت در فناوری برای تسهیل بازیافت پلیمره، پلاستیک،محصولات چند ماده ای و کامپوزیت ها ضروری است. مواد کامپوزیتی در دراز مدت در اولویت خواهند بود. نوآوری مرتبط با روش‌ های نوین نیز نتایج خوبی را به همراه خواهد داشت.

دولت ها نقشی اساسی در تغییر زنجیره ارزش پلاستیک در صنایع ایفا می کنند. علاوه بر این، مقامات باید استانداردها و دستورالعمل ‌هایی را برای بازیافت‌ ضایعات پلاستیک و پلیمر مشخص کنند و مشوق‌ ها و مجازات‌ های زباله‌ های پلاستیکی را برای تولید کنندگان تقویت کنند. سرمایه ‌گذاری در زیرساخت‌ های مربوط به جمع ‌آوری، مرتب ‌سازی و بازیافت ضایعات پلاستیک و پلیمر نیز برای غلبه بر عدم آگاهی در این زمینه و پیشرفت های بیشتر بسیار حائز اهمیت خواهد بود.